Dra Babka nasza Urszula Ośmiałowska po rozbiorze polski mieszkała w Warszawie, i tam jako wdowa po majorze polskiego wojska pobierała pensje od rządu rosyjskiego, z tem jednak zastrzeżeniem, że stale zamieszka w królestwie polskiem - przyiezdzała więc tylko za paszportem do galicyi i po parę tygodni u swych dzieci bawiła - ale zniewolona prośbą ich - a może wnuczki coraz silniejszem węzłem łączyły ją z domem dzieci, dosyć, że zrezygnowała z pensyi Cara Aleksandra, i przyiechała na stały pobyt do Galicyi, i zamieszkała przy dzieciach.
Prababcia nasza, której portret pięknie zrobiony przedstawia ją już w podeszłem wieku była niewiasta surowych obyczajów, wprawdzie pochodziła z epoki Stanisława Poniatowskiego, ale należała do liczby tych niewiast które zachowały wiarę i cnoty!
Nie mały też musial bydż wpływ jej na wnuczki, które pod okiem zacnej matki Kształcąc się w domu, i w towarzystwie takiej babki, wyrosły w całem tego słowa znaczeniu pełne cnót i urody!
Starsza z nich Marya, która od lat najmłodszych odznaczała się powaga, i talentem do wierszy, a z wiekiem tak się rozwinął, że je niektóre do druku podawała , a daleko więcej w rękopisach zostało opisała wierszami bardzo wdzięcznie obraz swej ukochanej babci, które tu przytaczam, bo zdaje się, że każdemu milo je będzie przeczytać.
